De Eenzame Uitvaart van Meneer R.H. in Antwerpen

Meneer R.H. is op 13 november 1947 geboren te Wilrijk en in zijn woonst te Antwerpen overleden op 28 maart 2014. Zijn asuitstrooiing vond plaats op vrijdag 11 april 2014 op begraafplaats Schoonselhof.

Het is altijd verrassend als je via Google op een stukje verleden van de eenzaam overledene stuit. Soms vind ik niet meer dan een genealogiewebsite met naamgenoten uit een andere eeuw, maar met meneer R.H. heb ik nog eens prijs. De eerste, tweede en derde link verwijzen door naar wielersites waarop alle prof- en amateurrenners in een gigantisch archief zijn opgeslagen. Meneer R.H. was een wielrenner voor één wedstrijd. Of beter; in één wedstrijd behaalde hij de top drie en een eeuwige vermelding in de klassementen.

1966. 2de in Nationaal Kampioenschap, Baan, Tandem, Amateurs, België, Rocourt (Liege), België.

Er staat een klein Belgisch vlaggetje bij het resultaat, om nog eens in de verf te zetten voor welk land hij die eer behaalde. Ik heb nog nooit gehoord van tandemwielrennen op de piste, maar op YouTube vind ik enkele fragmenten. De renners zitten met twee op een fiets en rijden rondjes op een binnenbaan.

Meneer R.H. was negentien toen hij voorop of achterop met iemand op de tandem zat en tweede werd in het Nationaal Kampioenschap baanwielrennen met de tandem in Luik. Zijn kompaan van toen is ook te vinden in het wielerarchief, meneer J.P., die ook nooit een ander resultaat haalde dan de tweede plaats in het Nationaal Kampioenschap. Zouden de twee jonge mannen daarna nog samen op de fiets hebben gezeten, getraind in de straten van Wilrijk, twee jongens op één fiets, nieuwe pogingen wagend voor andere kampioenschappen? Hielden ze in de jaren daarna nog contact?

Bij wie stond de trofee? Of was het een wisselbeker? Kregen ze er allebei één?

Ook het huis van meneer R.H. biedt geen antwoorden op deze vragen. Hij woonde in een van de drie hoge torenflats aan het Kielpark. Ik heb voor zijn brievenbus gestaan, onder de honderden ramen van de toren, maar het was onmogelijk om van zijn huisnummer af te lezen op welke verdieping hij woonde, en bij welk nummer zijn buren hoorden. Ik heb niemand kunnen spreken.

In het dossier dat de sociale dienst over meneer R.H. heeft opgesteld staat ook niet veel. Hij had een poetshulp en thuisverpleging tot zijn beschikking, maar was sinds 2002 niet meer in begeleiding bij de sociale dienst. In de verslagen wordt hij beschreven als een eenzaat met ingewikkeld ziektebeeld. Wielrennen op de tandem had hij blijkbaar ingeruild voor het eenzame ziektebed.

Meneer R.H. wordt op vrijdag uitgestrooid in een mager lentezonnetje. Dichter Lies Van Gasse schreef een gedicht; ‘een ode aan het baanwielrennen’ liet ze de nacht voor de uitvaart per sms weten. Om twee minuten voor twaalf rijdt de corbillard van de Firma voor, vijf minuten later zijn we het perk al uit. Lies leest haar gedicht, meneer R.H. wordt in enkele zwaaien uitgestrooid, waarna we een laatste groet brengen aan de stofplek in het gras. Mijn drie witte rozen leg ik aan zijn voeten die nooit meer op de pedalen staan.