De Eenzame Uitvaart van Meneer P.S. in Antwerpen

voor P.S.

Niemand merkte je op,

we vergaten naar je om te kijken

en plots was je verdwenen.

Bij een glas wijn kneep je in de verkeerde handen,

je stond aan het foute kruispunt toen de tram toch kwam,

schreef de verkeerde brief naar een geliefde

die nu kinderloos wakker schiet in de nacht;

jaren geleden was er een man, die –

En dat ze – Ze dacht er nooit meer aan.

Nu nog lezen we je afdruk in het malse gras,

de langs de berm huppelende konijntjes;

we weten hoe lichamen eerst tot draden,

en dan tot stof, maar ook tot nieuw leven groeien

en dan iets van een herinnering, die,

door de wolken van huis tot huis geblazen, in onze geesten staat geprint,

is gaan ademen in onze bewegingen, in ons voor-, naast- en achteromkijken.

Niemand merkte je op,

ik was te druk om voorbij mijzelf te kijken

en toen was je vergeten.