De Eenzame Uitvaart van Mevrouw M.T. in Antwerpen

Mevrouw M.T. werd geboren in Antwerpen op 16 januari 1932 en overleed in het GZA Sint Vincentius in Antwerpen op 2 maart 2023. Mevrouw M.T. woonde alleen in een appartement in Deurne. Er waren geen familieleden bekend. Haar uitvaart vond plaats op donderdag 30 maart in het Schoonselhof in Antwerpen.

Op 28 maart stuurde Pim, de zakelijk coördinator van VONK & Zonen, me een berichtje op WhatsApp: of ik donderdag tijd zou hebben om een eenzame uitvaart bij te wonen, aangezien Yella bij de eerste uitvaart niet aanwezig zal kunnen zijn (er staan drie eenzame uitvaarten gepland die dag). Ik was de weken voordien intens bezig geweest met De Eenzame Uitvaart: als stagiair bij VONK & Zonen was het één van mijn taken om alle voorgaande verslagen op de nieuwe website te plaatsen. Ik moest dan ook geen seconde nadenken om toe te zeggen.

De zon schijnt als ik bij de laatste halte van tram 10 uitstap en me naar de ingang van begraafplaats Schoonselhof begeef. Het is er druk deze donderdagochtend, ook al is het 08u45. Een groep schoolkinderen krijgt een rondleiding, mensen wandelen met hun hond door de lanen, ergens verderop hoor ik hoe een tak van een boom gezaagd wordt. Ik ben drie kwartier te vroeg voor de uitvaart van mevrouw M.T., dus besluit ik om even door de begraafplaats te wandelen, waar ik nog nooit ben geweest. Terwijl ik op zoek ga naar het graf van Paul van Ostaijen, verwonder ik me over de schoonheid van het domein. Op mijn wandeling word ik begeleid door het gezang van verschillende vogels, en af en toe zie ik een konijn in de struiken verdwijnen. Ik vraag me af wie hier nog allemaal begraven ligt. Op Wikipedia zie ik dat het een hele lange lijst is van bekende namen. Ik laat me nog even verdwalen tussen de graven, en dan is het tijd om naar de parking te vertrekken waar de rouwauto voor iedere eenzame uitvaart wacht, altijd op dezelfde plek. Onderweg bedenk ik me hoe mooi het is dat grootse dichters die niet vergeten zullen worden, en een vrouw die al vergeten is, eindigen op dezelfde plek, een paar bomenrijen verwijderd van elkaar.

Om 09u20 komt de rouwauto toe, en even later arriveert ook Stijn. In tegenstelling tot Stijn is het voor mij de eerste keer dat ik een eenzame uitvaart bijwoon. We lopen samen achter de auto aan, tot bij de strooiweide. Stijn vertelt dat hij bij deze gedichten vaak de drang krijgt om te schrijven vanuit een gevoel van frustratie naar de maatschappij toe, maar dat hij die drang meestal negeert. Het is voor hem belangrijker om vanuit een tederheid naar de persoon toe te schrijven. Daarvoor zijn we hier namelijk: om de persoon te herdenken, en niet om een maatschappelijk debat te voeren. De ceremonieleider en ik knikken begrijpend.

Van mevrouw M.T. weten we enkel dat ze 91 jaar geworden is. Ondanks de weinige informatie, zegt de ceremonieleider toch een paar woorden over het leven van M.T. Dat ze 91 jaren heeft geleefd, en in die jaren waarschijnlijk vele mensen heeft ontmoet. Dat ze levens heeft geraakt, en geraakt is geweest door anderen. Dan geeft ze het woord aan Stijn, die even stil is, en dan zijn gedicht voordraagt, verwarmd door de stralen van de ochtendzon.

We geven mevrouw M.T. allen nog een laatste groet, en dan worden haar assen verstrooid. Het beeld van de assen die dwarrelen op het frisse lentegras raakt me meer dan ik had gedacht. Ook Stijn lijkt niet onberoerd te zijn. “Het doet me toch iets, elke keer weer,” zegt hij, als we terug naar de parking wandelen. De ceremonieleider en ik knikken opnieuw begrijpend.

De zon schijnt nog steeds, mensen wandelen nog steeds met hun hond en schoolkinderen krijgen nog steeds een rondleiding. Gek toch, hoe alles altijd verder gaat. Mijn dag gaat ook gewoon verder: ik wacht nog even tot Yella gearriveerd is voor de volgende eenzame uitvaart, die om 10u00. Dan vertrek ik naar de Blikfabriek, om aan de rest van mijn stagedag bij VONK & Zonen te beginnen. Tijdens de uren die volgen denk ik nog vaak terug aan mevrouw M.T., en de zon die vandaag enkel voor haar scheen.