De babyjongen P.D. is geboren op 22 augustus 2023 in het AZ Middelheim en aldaar één dag later overleden, op 23 augustus 2023. De assenuitstrooiing heeft plaatsgehad op donderdag 31 augustus 2023 om 15u30 op begraafplaats Het Schoonselhof, op strooiweide De Herder.
Opnieuw laat het uitvaartcentrum weten dat er een eenzame uitvaart verzorgd moet worden van een baby. Het gaat om het jongetje P.D. dat geboren is in het A.Z. Middelheim in Antwerpen en dat slechts één dag geleefd heeft.
Zijn vader en moeder, jonge mensen van resp. 29 en 25 jaar oud, zijn hindoes van Nepalese afkomst. Via een oponthoud hier en daar, onder meer in Italië, zijn ze in België aangekomen, waar ze een tijd konden logeren bij een oom van de moeder. Binnenkort zouden ze kunnen verhuizen naar een eigen appartement. De ouders hebben laten weten dat ze het op dit moment niet aankunnen om voor een uitvaart te zorgen of om de uitvaart bij te wonen.
Ik probeer me het immense verdriet en het lijden voor te stellen van ouders die een baby verliezen aan de dood. Hoewel de ouders van P.D. nobele onbekenden voor me zijn, loop ik ijl en doof rond in de dagen voor de uitvaart. Ik schrijf eerst een mail aan Peter om te vragen of hij terug in het land is en zich vrij zou kunnen maken voor een heel bijzondere eenzame uitvaart, die van een babyjongetje. Peter laat vrijwel meteen weten dat hij paraat staat. Daarop bel ik mijn contactpersoon Amber van het uitvaartcentrum. Ik vraag haar of de ceremoniemeester voor muziek zou kunnen zorgen - gepast voor hindoes uit Nepal - en of het een goed idee is om het gedicht en een verslag van de uitvaart naar het Engels te vertalen. Zo zou de vader van P. in ieder geval iets na kunnen lezen wanneer hij eraan toe is of wanneer de tijd er rijp voor is.
De laatste dag van augustus van dit jaar is zonnig, niet verzengend maar zacht. Ik besluit in overleg met Peter en de ceremoniedames een stukje van de uitvaart met mijn telefoon op te nemen zodat in een later ergens, als de tijd er is, de ouders van P.D. ernaar kunnen kijken en luisteren.
Peter en ik lopen achter de ceremoniedames op de strooiweide ‘De herder’. Aan de rotonde waarop een zuiltje staat zet de ene ceremoniedame de muziek klaar, een Tibetaanse meditatieve panfluit, terwijl de andere dame de asbus opstelt op het zuiltje zodat we er samen omheen kunnen plaatsnemen.
Terwijl Peter met mijn telefoon de opname maakt, betuig ik mijn medeleven in het Engels aan de ouders van P.D.
Daarna leest Peter zijn gedicht eerst in het Engels, dan in het Nederlands voor:
Je was heel mooi een raceautootje,
misschien wel het mooiste wat er bestond.
Met alles erop en eraan: vier wieltjes,
een stuur, spoilers in koetswerkkleur,
een nagelnieuw terugtrekmotortje.
Je eerste race was in een heel ver land
op een racebaan, blakerend in de zon,
met laaiende loopings,
messcherpe bochten en een finale
die met de verte flirtte.
Je werd omzichtig uit je hoesje gehaald.
Dunne vingers streelden je flanken.
Twee lippen bliezen op jou
tot je blonk. Twee handen trokken
je uiterst deskundig op gang.
De andere autootjes scheurden
meteen door de bochten.
De andere autootjes namen
de loopings quasi perfect. En jij
stond in de eerste ronde al stil.
Niemand kreeg je nog aan de praat.
Zat het onder de motorkap? Lag het
aan het chassis? De bedrading?
De injectie? Geen monteur die het wist.
Soms rijdt zelfs het beste racewagentje niet.
You were a tiny, beautiful racing car,
To us, the most wonderful by far.
Complete with all: a steering wheel,
A hood and boot, a frame of steel,
A brand-new shiny automobile.
Your first race was in a distant land,
On a track so colorfully grand.
With dizzying loops that twirl and twist,
Sharp bends to navigate,
A finish line into the distant mist.
Lifted from your protective sleeve,
gently touched by a summer breeze.
Two lips blew a shine upon your frame,
Two hands set you racing, into the game.
Other cars whizzed through the bends,
Mastering loops that never end.
Yet, after mere moments of pure grace,
You came to a halt in that challenging race.
No one could rekindle your spark,
Was it the engine, deep in the dark?
Chassis, wiring, what went wrong?
The injection, perhaps? No mechanic knew.
Time was too short for your splendid song.
Tijdens de assenuitstrooiing klikt opnieuw de muziek aan. We blijven nog een tijdje luisteren om dan één voor één een laatste groet te brengen aan de overleden baby.
Ik leg twee grote zonnebloemen neer aan de rand van de strooiweide.
Een baby, zo klein en weerloos, gewild maar toch achtergelaten, verdronken in een zee van verdriet maar nu gedragen op wolken van mededogen